Neolamprologus multifasciatus contra Ancistrus

Johnny Delamper, Aquarianen Gent

Mensen wat gaat de tijd toch snel vooruit. Het is ongeveer een kwart eeuw geleden, (zoek het maar eens op), dat er in het Schoolmuseum op het Sint-Pietersplein te Gent een tentoonstelling was van deze aquariumvereniging. Als groentje in die tijd had ik al een 200-liter bak en die tentoonstelling was nu net de drijfveer om mij toendertijd te laten lid maken van onze club.

Groentje is nu stilletjes aan grijs aan het worden en geloof me, ik heb in mijn zevenentwintigjarige aquariumervaring al heel wat vissen en planten de revue zien passeren, helaas soms komt men nog voor verrassingen te staan. Toen ik over een negental jaren ben begonnen met andere hobby's zijn de aquariums een beetje in de vergeethoek geraakt. De vissen kregen hun eten, de waterwaarden werden in het oog gehouden, de filters werden gereinigd, maar qua onderhoud kwam er verder niet zo veel meer van terecht. Het duurde dan ook niet lang of van die eens zo fraaie bakken bleef niet veel meer over.

Ik denk dat het nu ongeveer twee jaar terug is dat ik me opnieuw ben beginnen herpakken. In één van mijn aquariums bevond zich een school met voornamelijk Congozalmen en kersenbuiken, en in mijn tweede bak ben ik toen begonnen met negen Neolamprologusjes multifasciatus. De bedoeling was om uitsluitend te werken met kraantjeswater en daar ik ook geen tuinman wilde spelen werd er gekozen voor traaggroeiende planten zoals Anubias, Javavaren en Crinum natans. Het hele gedoe was een redelijk succes en binnen de kortste keren had ik jongen van zowel de kersenbuiken alsook van mijn schelpenhuisbewoners. Deze laatste hebben me echt veel plezier bezorgd en tot over een paar weken zat ik met een populatie van een vijftigtal visjes van alle afmetingen, het mooiste was dat ik hier niets speciaals voor moest doen!!!

Zo een drie maanden terug kreeg ik bij deze Tanganyika (over)bezetting nogal wat last van algen, de zaak ging van kwaad naar erger en toen ik het niet meer kon aanzien had ik besloten om de grove middelen in te zetten. Vier reuze Vallisneria's met de nadruk op reuze werden samen met twee volwassen Ancistrussen in de bak geplaatst en we gingen wel zien. Mijn reuzenplanten werden nog reuzenderder (, de Ancistrussen werden nog dikkerderder ( en ikke nog blijerderder, want na ongeveer een maand waren praktisch al mijn algen weg. Men begint al te denken in de richting van eind goed al goed, maar helaas heb ik in die bak een toevalskweek gehad van de Ancistrussen. Ik spreek wel degelijk van toevalskweek omdat ik voor deze kweek niets speciaal had gedaan en het duidelijk was dat ik een goed koppel te pakken had.

Wat er verder gebeurde heb ik nergens gehoord, maar ik heb het nu wel zelf meegemaakt, de cichliden die zelf amper maar een vier à  vijf centimeter groot zijn, begonnen naar de Ancistrus-jongen te pikken, in het begin was dat nog niet zo een probleem behalve dat er hier en daar eentje sneuvelde omdat het te traag wegdook. De miserie kwam pas goed op gang toen de diertjes een paar dagen nadien iets groter werden, op een gegeven moment zag ik verschillende slakkenhuisbewoners rondzwemmen met Ancistrus-jongen in hun muil(tje). Het was voor de vissen een onmogelijke zaak om de jongen door te slikken en daar ze allen met de kop eerst naar binnen zaten konden ze ook niet meer terug. Het verhaal eindigt met amper zes overgebleven Multifasciatussen, geen enkel overlevend Ancistrus-jong en groentje die nu nog grijzer geworden is.

NB: Het Ancistrus-koppel leeft inmiddels gescheiden van tafel en aquarium.
Positieve noot aan het verhaal: MIJN ALGEN ZIJN WEG.