Hygrophila stricta.
door R. Luyckx - Zilverhaai Beringen
Een 6-tal jaren geleden importeerde ik deze voor mij toch wel prachtige plant vanuit Duitsland. Dit na een bezoek bij mijn broer, waar hij weelderig groeide. Hij had hem meegebracht uit een aquariumzaak in Krefeld, hem achter een prachtig stuk kienhout gezet, en er verder niks meer aan gedaan. Zonder problemen groeide de plant uit en kreeg vele zijscheuten, zoveel zelfs dat er regelmatig moest getopt worden. Kortom, een zeer gemakkelijke plant, aldus broer Ludo.Het proberen waard vond ik, en een 6-tal mooie plantjes reisden mee naar België. |
In mijn bak kregen ze een mooie plaats naast een straatje Rosaefolia, wat een prachtig kleurkontrast weergaf. Maar nu komt het! In plaats van te groeien gaven ze op enkele weken tijd, op een na, allemaal de bekende pijp aan de nog bekender Maarten. Je kent dat wel, eerst worden ze lichtgroen, dan frisgeel en vervolgens kan je het wel vergeten. Het overgebleven exemplaar werd in de kelder gezet in een bak die dienst deed als kweekbak.
En daar stond dan de eens zo mooie H. stricta als een eenzaat tussen wat Lobelia, Belgisch Groen en nog wat andere planten.Groeien deed hij niet, maar... afsterven ook niet. Drie maanden hield hij dat zo vol, 't was om al mijn haar uit te trekken. Tot ik op een morgen in een van de oksels een klein scheutje ontdekte. Er zat dus toch nog een beetje leven in de brouwerij. Het scheutje groeide zienderogen en werd na enkele weken met een bang hartje getopt. Maar wat bleek, "Mijnheer" groeide als kool. En ook de moederplant leverde nu de ene volgeling na de andere, alsof er nooit iets was gebeurd.
Zo had ik dus na enkele maanden een hele groep H. stricta's, en was de tijd gekomen om in mijn gezelsschapbak terug een straatje in te planten. Veiligheidshalve kweekte ik intussen beneden in de kweekbak rustig verder, want veiligheid is toch de kast van de porseleine moeder. Of zo iets...?
Maar dit keer was het overbodige luxe, want zonder problemen toonde de Hygrophila stricta zich van zijn beste zijde. Een prachtig aanblik was het, de groene stricta in een schuine straat naast de felrode Rosaefolia en achter de bruin-rode Tijger-Lotus.
Nu de dag van vandaag staat de Hygrophila nog altijd in mijn bakken, en groeien blijft ie doen zonder problemen. Technisch gezien een raar geval, want in alle bakken gebruik ik dezelfde filtermasa, en de dezelfde soort lampen te weten 3 stuks, nl. een fluora L30W/77, een F 30W/183, en een naturel F30/T8/N, en dit al jaren lang. En om het nog wat mooier te maken, 6-7 maal hebben we een aantal stuks Hygrophila stricta in het aquarium van vriend Mil gedropt, maar tot op heden zonder succes.
Volgt nu nog een kleine beschrijving van de Hygrophila stricta. Op moerascultuur zou deze plant kunnen uitgroeien tot een stevige jongen van zo'n 1 meter hoog, maar in het aquarium blijft hij wel de helft kleiner. De blaadjes zijn gaaf en lancetvormig en gaan uit in een spitse top. Ze zijn heldergroen van kleur en worden 7-15 cm lang bij een breedte van 1 tot 2 cm. Bij mij thuis doet ie het nu al jaren uitstekend in een losse grindbodem. Wel eist hij een goede belichting.
Ik zou zeggen een echte aanrader, voor zowel het kleine als grote aquarium. En krijg je er toch "Kopfsmertzen" van, een goede pijnstiller doet nog altijd wonderen!