Tot wat een bezoek aan Aqua Terra Expo (2006) allemaal leiden kan

Dekeyser Marie-Thérèse, Aquarianen Gent

Een sprookje begint dikwijls met de zin "Er was eens" en dan volgt een verhaal dat zowel groot als klein kan boeien. Dat komt volgens mij vooral omdat de groten zich weer eens kind mogen voelen en de kinderen zich gedwee laten meeslepen in de soms grillige fantasiewereld die uit het brein der volwassenen ontsproten is.

Zo overkwam mij het gevoel dat ik in een sprookje stapte toen ik op 27 oktober 2006 de tentoonstelling mocht betreden als bevoorrechte bezoeker op de openingsreceptie van de "Grote show van tropische zoet- en zeewatervissen, reptielen en amfibieën" in de Expohal GOWALT te Wetteren. De aanlokkelijke affiche dat met veel zorg ontworpen werd, liet op zich al uitschijnen dat op deze tentoonstelling één en andere mysterieuze toestanden zouden onthuld worden.

Aangezien onze club ook deelnam aan de tentoonstelling, kon ik regelmatig de sfeer van spanning aanvoelen van de deelnemende clubs die met een niet geziene ijver werkten van het begin van de opbouw tot en met het moment van de openingsdag. Het is net als bij een film regisseren: je ziet alles voor je ogen progressief evolueren, maar pas als alle puzzeldeeltjes netjes in elkaar gelegd zijn dan pas kan je "Wauw" zeggen. De zaal, die voorheen rommelig en eerder koel aandeed, was nu verduisterd.

De aquaria waren afgekleed met in zwart geverfd karton. Het licht dat van elk aquarium uitstraalde nodigde uit om een pad te volgen langsheen allerlei biotopen uit verschillende continenten. De ruimte van de zaal en de drukte om me heen vervaagde toen ik met mijn welkomstdrankje in de hand naar het eerste aquarium wandelde en als Alice in Wonderland in een sprookjesboek belandde. Gefascineerd kon ik genieten van mooi ingerichte miniatuurtafereeltjes waarin bekende tot soms tot de verbeelding sprekende creaturen te kijk gesteld waren. Naarstige kleine garnaaltjes en krabbetjes, vissen in alle maten van felgekleurd fluorescerende tot uiterst gecamoufleerde, schuchtere reptielen, harige spinnen die je nekharen doen rijzen, glimmende kronkelende slangen, steeds op de uitkijk zittende slijkspringers: alle verbazingwekkende en soms grillige ingrediënten waren aanwezig om een sprookje in realiteit om te zetten.

Plots werd ik uit mijn trance gehaald door een stem van iemand die me heel bekend in de oren klonk. Het was André, mijn echtgenoot, in gesprek met een andere visfanaat. Hij kon zijn bewondering niet bedwingen over een aquarium waarin negen Cyphotilapia frontosa's (met vijf verticale strepen afkomstig uit Burundi) zich statig voortbewogen. Hij deed enkele stappen achteruit om het geheel nog beter te kunnen overzien. De eigenaar van de vissen met hun bultig voorhoofd, stond nu naast André en alsof het zo moest zijn hoorde ik hem de woorden "Ze zijn te koop!" uitspreken. Ik was nu zo dichtbij gekomen dat ik zag dat André als door de bliksem getroffen, in mijn richting keek. Mijn geheugen flitste naar een aantal jaren terug toen André zelf al eens frontosa's had gehouden, maar die door een tegenslag met het aquarium allemaal gestorven waren. Het scheelde niet veel of hij was toen met de aquaristiek gestopt. Maar eens aquariaan, altijd aquariaan!

Onlangs had hij mij gezegd: "Als er ooit nog eens frontosa"s op een of andere beurs aangeboden worden, zou ik ze mij graag opnieuw willen aanschaffen."

Met dat gegeven nog in gedachte hadden we geen woorden nodig om elkaar te verstaan toen onze ogen elkaar kruisten. André keek naar de eigenaar die al zijn prijs had verteld en zei toen triomfantelijk: "Ze zijn verkocht, man!" 's Avonds thuis werd nog uitvoerig over de aanschaf van de vissen gepraat. Zoals afgesproken met de voormalige eigenaar van de frontosa's om de aangekochte vissen na de tentoonstelling onmiddellijk bij ons thuis te huisvesten deed ons beseffen dat wij eigenlijk nog niet over een gepast aquarium beschikten voor een dergelijke grote groep vissen. Een spoedprocedure om een aquarium aan te schaffen werd ingezet. We zochten onze toevlucht bij Franqui Willems die te Aalter-Bellem een vijver- en aquariumzaak heeft en waar we al jaren in vertrouwen klant zijn. Hij heeft vorig jaar bij ons thuis een groot aquarium volledig geïnstalleerd en onze te klein geworden vijver vergroot. Hij beschikt tevens over het materiaal en de kennis om de vissen in zo goed mogelijke omstandigheden voor een korte periode in een daarvoor geschikte plastieken container op te vangen. Zo werd onze zitkamer omgetoverd in een spoedopname voor de negen aangekochte frontosa's.

Ondertussen werkte Franqui Willems ijverig om het nieuwe aquarium volgens de regels van de kunst in elkaar te zetten. Daarbij kwam dat de periode van Allerheiligen de levering van het aquariumglas vertraagd had. Het heeft toch wel twee weken geduurd vooraleer de vissen in hun splinternieuw verblijf konden overgeplaatst worden.

Zo zie je maar dat een bezoek aan een aquariumtentoonstelling tot grote gevolgen kan leiden. Maar eind goed al goed. De vissen hebben zich vlug aan het nieuwe verblijf aangepast. Vanuit onze salonzetel kunnen we nu elke avond soms meer genieten van het sierlijke schouwspel tussen de vissen onderling dan van wat er zich op de televisie afspeelt. Ik weet nu zeker dat beide partijen gelukkig zijn.