Een geslaagde kweek van marmerscalaren

De Groeve Roger, Aquarianen Gent
Originele datum van publicatie: augustus 1973


Op vrijdag 9 maart, sensatie in mijn gezelschapsbak. Eén der grote bladeren van een Amazonezwaardplant werd na een nauwkeurige poetsbeurt bedacht met een legsel van 400 à  500 eieren van mijn marmerscalaren.

Na er mij van overtuigd te hebben dat het mannetje wel degelijk de eieren bevrucht had, werd het blad los geknipt en onder water in een kweekbakje gebracht. Om elk risico van beschimmeling uit te schakelen, werd er methyleenblauw toegevoegd tot het water een diepblauwe kleur had. Een uitstromertje in de omgeving van het blad met eieren zorgde voor een goede watercirculatie en ook de nodige zuurstof. De temperatuur werd op 26 à  28 °C gehouden.

Twee dagen later (11 maart 1973) vertoonden de eitjes reeds staartjes en begint het gewriemel op het blad. Dan pas ben ik begonnen over noritkool te filteren om het methyleenblauw uit het water te verwijderen. De 4de dag werd er een pot Artemia klaargemaakt omdat deze diertjes maar na 48 uur uitkomen. 's Anderendaags reeds een 2de pot, om zo verder te gaan. De 6de dag begonnen de kleine visjes vrij te zwemmen en dan pas heb ik voor het eerst Artemia toegediend. Alles goed tot 21 maart.

Na een twaalftal dagen Artemia te hebben gevoederd ben ik overgegaan op gezeefde watervlooien en fijngehakte tubifex. Tot mijn grote verbazing telde ik de volgende morgen een honderdtal doden. Wat was er misgegaan? Was die tegenslag te wijten aan het veranderen van eten? Had ik te weinig water ververst? Of was het misschien de afval van de Artemia?

Na alles in orde te hebben gebracht, heb ik verder gezocht om toch de oorzaak te vinden van die plotse tegenslag. Uit mijn reservoir waar mijn watervlooien in opgeborgen zijn, werd een monster genomen en dan stelde ik vast dat er onder de Daphnia vele Cyclops aanwezig waren. Waar de Daphnia meestal roze gekleurd is, is de Cyclops veelal wit of grijs. Alhoewel er enig verschil in opvatting bestaat of de Cyclops al dan niet schadelijk zijn voor de jonge vissen, heb ik het volgende vastgesteld: een volwassen Cyclops klampt zich vast aan het lichaam van het jongbroed en richt het alzo ten gronde. Dus er is opletten geboden als men jonge visjes watervlooien voert.

Bij het overplaatsen van de visjes naar een 150 liter bak, heb ik nog 280 jonge scalaren geteld. Nu, 20 dagen later, worden er geen sterfgevallen meer waargenomen. Droogvoeder geef ik niet, omdat daardoor het water vlugger vervuilt, en ook omdat het jongbroed vlugger ontwikkelt met levend voer. De visjes zijn nu 1,5 cm groot en de typische scalarenvorm is reeds duidelijk waar te nemen.

Wie als liefhebber zo een kweek en verzorging kan meemaken, vergeet dit zijn ganse leven niet. Het is de bekroning van onze liefhebberij en aansporing om steeds beter te doen.

Aan allen veel succes.